ODE AAN EEN POES

ODE AAN EEN POES

Lakshmi mijn kleine Godinnetje
mijn liefste vriendinnetje
jij bent door dik en dun altijd trouw
God, wat houd ik veel van jou!
jij weet tenminste hoe het hoort
ook als iets jou niet bekoort
“ONVOORWAARDELIJKE LIEFDE” dat hoort gewoon bij jou
jij laat mij niet in de kou
met jou prachtige gouden ogen
straal je niets dan mededogen
LIEFDE zó puur
als een nooit te doven vuur
al ben ik verdrietig of boos
één blik van jou en er is niets meer loos
jouw hele leven en manier van doen
zegt mij: mens, maak je niet druk, niet nú, niet toen
geniet van het leven
zonder angst en beven
geniet van elk moment
gewoon omdat je er “bent”
“kijk” naar mij, heel even maar
“KIJK DIEP” en bedaar
rustig en ont-spannen, al-lès op jouw tijd
als je eens wist hoe ik je soms daar om benijd!
als er iets is laat je dat goed merken
en je gaat er meteen aan werken
jij bepaalt jouw leven, goed of minder
het geeft jou geen hinder
je komt en je gaat wanneer “JIJ” wilt!
en er is niets waar jij zwaar aan tilt
jij kunt voor ons een voorbeeld zijn
dan wordt het leven echt heel fijn
soms komt jou baasje jou hier weg halen
hij mist je en maakt zich bezorgd, jij schijnt er niet om te malen
je gaat niet naar huis, je gaat niet eten
maar ’t is mij duidelijk dat je nooit iets zult vergeten
JIJ zoekt “JOUW” plek waar “JIJ” wilt zijn
in mijn tuin vind jij het duidelijk heel fijn
ik geef je een knuffel en praat tegen jou en jij tegen mij
we zitten samen buiten in de zon, dat maakt ons rustig, tevreden en blij
soms als ik naar bed ga, zit je er nog
en als ik ’s ochtends vroeg wakker ben, dan ben je er ook, wat is dat toch?
als ik in de kamer ben, ga jij buiten op de tafel staan
kijkt me aan, miauwt, en gaat met je mooie voetjes tegen het raam aan slaan
je wilt ook naar binnen
maar daar kan ik niet aan beginnen
zodra ik een raam of deur open
kom jij snel naar binnen lopen
als ik dan naar buiten ga
kom je mij weer achterna
ik zeg tegen jou dat je naar huis moet gaan
maar je luistert niet en hebt dat uren later nog steeds niet gedaan
ik sluit de gordijnen, ik kan je dan niet meer zien
maar ik “voel”jouw aanwezigheid, die telt wel voor tien!
lief poesje, ik weet, wij hebben elkaar veel te geven
maar heus, je hoort thuis bij andere mensen in dit leven
ik dank je uit het diepst van mijn hart voor jouw aanwezigheid
WEET, dat is voor mij echt geen kleinigheid!
jouw prachtige LIEFDE te mogen voelen
en met mijn handen door jouw vacht te mogen kroelen
kan mij tot tranen toe beroeren, echt
ik ben ook heel erg aan jou gehecht
mijn Godinnetje lief, je pendelt tussen twee huizen
je komt niet voor het vangen van vogels of muizen
je waagt je leven, vele, vele malen, door de straat over te steken
soms ben je met vakantie en zie ik je in geen weken
met jouw prachtige lijfje, zo tenger, zo teer
als ik naar je kijk doet het me soms zeer
je bent zo kwetsbaar en toch zo sterk
dat is wat ik allemaal aan je merk
de band die ons bind
is sterker dan je ooit tussen twee mensen vind
ik koester hem, net als jij, als een kostbare schat
wij kwamen niet voor niets in dit leven op elkaars pad!

Suzan Hafma de Bliek